Actueel

Stel: je werkt al maanden aan een project maar geraakt maar niet vooruit. De kans op een succesvol resultaat lijkt haast onbestaande maar je werkgever heeft er al veel tijd, geld en energie in geïnvesteerd. Is doorgaan dan het beste idee? De kans dat je ‘mag’ opgeven is bijzonder klein. Wordt opgeven nog altijd gezien als falen?

We houden op veel vlakken vol terwijl we beter zouden opgeven omdat we er al (te) veel tijd, energie, geld en toewijding in hebben gestoken. Denk maar aan de liefde, een studie of een carrière. Maar zo’n ‘project’ koste wat het kost willen onderhouden, kan eigenlijk alleen maar tot negatieve dingen leiden.

Mislukkeling
In 2018 onderzochten Britse wetenschappers het perfectionisme van jongeren. Het verwachtingspatroon van ouders speelt daarin een belangrijke rol. Zij pushen hun kinderen alsmaar meer om goede resultaten op school te halen. Bovendien zorgt de huidige meritocratie voor extra druk.

In een meritocratie zijn we zelf verantwoordelijk voor het succes of falen in ons leven. Cru gezegd: slaag je niet, dan ben je een mislukkeling. Maar dat klopt niet. Steeds vaker bedanken mensen ervoor om een concurrentiestrijd aan te gaan. Waarom zou je jezelf ongelukkig maken om een bepaalde standaard te bereiken?

Kies een bereikbaar doel
Die keuze noemt de Canadese psycholoog Carsten Wrosch ‘goal disengagement’. Dat wil zeggen dat iemand stopt met inspanningen en toewijding voor een te hoog doel. Dat is een belangrijke stap om geestelijk welzijn en een succesvol leven na te jagen. Belangrijk is wel dat je een nieuw doel hebt als je het onbereikbare doel loslaat. Zo verklein je de kans op leegte en eenzaamheid.

Opgeven wil dus niet zeggen dat je lui bent of geen doorzettingsvermogen hebt. Integendeel, je kunt kiezen voor een bereikbaar en wellicht beter doel.

Ambitieus op het juiste moment
Gelukkig komt er steeds meer aandacht voor studentenwelzijn en mentale gezondheid bij jongeren waardoor zij zelf bewust leren om onbereikbare doelen los te laten. Dat is ongetwijfeld een positieve tendens.

Terwijl het voor eerdere generaties de norm was om vol te houden, weten jongeren beter wanneer ze moeten opgeven om op een ander vlak ambitieus te worden. Dat kan een samenleving in de toekomst flink wat nodeloze projectkosten besparen … (bronnen: Jobat, Intermediair)